کرمان رصد - زومیت / بازماندگان پمپئی پس از فوران مرگبار به خرابه‌های شهر بازگشتند و با امیدی تیره، تلاش کردند زندگی خود را نو بسازند. اما زندگی هرگز به شکوه قبل بازنگشت.
شهر پمپئی که در سال 79 میلادی زیر آوار و خاکستر فوران آتشفشان دفن شد، دیگر هرگز شکوه سابق را بازنیافت. اما شواهدی تازه نشان می‌دهد بازماندگان پس از فاجعه، به خرابه‌های شهر بازگشتند و با سرپناه‌های موقت و امیدی ناچیز، زندگی خود را میان ویرانه‌ها از نو آغاز کردند. بازگشت مردم به پمپئی نه یک پیروزی بزرگ، بلکه داستانی از مقاومت و تلاش برای حفظ زندگی در دل ویرانه‌های دنیایی پسارستاخیزی را روایت می‌کند.
بازار ![]()
به‌گزارش آی‌اف‌ال‌ساینس، براساس شواهد باستان‌شناسی تازه، گروهی از مردم پس از ویرانی به شهر پمپئی بازگشتند تا زندگی‌شان را دوباره بسازند. پژوهشی جدید در پارک باستان‌شناسی پمپئی، نشان می‌دهد سکونت در این شهر پس از فوران سال 79 میلادی از سر گرفته شد، هرچند بازگشت مردم دائمی نبود.
جمعیت پمپئی پیش از فوران، حدود 20 هزار نفر برآورد می‌شود؛ اما تعداد دقیق قربانیان همچنان موضوع اختلاف است. از آغاز کاوش‌ها در سال 1748، بقایای 1300 قربانی کشف شده و بخش بزرگی از شهر هنوز زیر خاک باقی مانده است.
گروهی از بازماندگان که مکان تازه‌ای برای زندگی نیافته بودند، به این شهر ویران‌شده بازگشتند. در روزهای ناامیدی، بی‌خانمان‌ها به امید یافتن سرپناه و بازیابی هرچه ارزش داشت، میان خرابه‌ها پناه گرفتند. برخی موفق شدند و جمعیتی تا قرن پنجم میلادی در ویرانه‌های پمپئی زندگی کردند؛ تا زمانی که شهر برای همیشه رها شد.
شواهد تازه از کاوش‌های اخیر در بخش جنوبی شهر قدیمی، موسوم به انسولا مریدیونالیس، نشان می‌دهد که احتمالاً مردم در طبقات بالای ساختمان‌هایی سکونت داشتند که از سطح خاکستر بیرون زده بودند.
گابریل زوختریگل، مدیر سایت باستان‌شناسی پمپئی، می‌گوید کاوش‌های تازه تصویری واضح‌تر ارائه می‌دهد؛ پمپئی پس از سال 79 دیگر یک شهر معمولی نیست، بلکه مجموعه‌ای خاکستری و ناامن، مانند اردوگاهی میان خرابه‌های شهر قدیمی است.
در جریان کاوش‌ها، اشیایی مانند تکه‌های سفال و قطعات مرمر کشف شد که متعلق به قرن‌های پس از سال 79 میلادی هستند. حتی بقایای نوزادی دفن‌شده بین سال‌های 100 تا 200 میلادی نیز کشف شد که نشانه‌ای آشکار از بازگشت زندگی به این شهر است.
باستان‌شناسان تأکید می‌کنند بازماندگان با وجود غم و اندوه ناشی از ویرانی، به خانه بازگشتند و در میان دیوارهای نیمه‌ریخته، سرپناه‌های موقتی ساختند، آتش افروختند و خاکسترها را به دنبال اشیای قیمتی و ابزارها حفاری کردند. گاهی قربانی یا جسد حیوانی متعفن نیز پیدا می‌شد.
بااین‌حال، پمپئی پس از فوران هرگز به شکوه سابق بازنگشت و زندگی در آن به حالتی پساآخرالزمانی تبدیل شد. پژوهشگران می‌گویند بازسازی پمپئی با شکست مواجه نشد و تا اواخر دوران امپراتوری ادامه داشت، اما موفق هم نبود. شهری واقعی با شکوه سابق دیگر شکل نگرفت؛ شهر تنها مجموعه‌ای ساده در میان خرابه‌ها بود که با گذر زمان فروریخت و به طبیعت اطرافش ملحق شد.
مطالعه در نشریه کاوش‌های پمپئی منتشر شده است.