کرمان رصد - زومیت / ویروس پاپیلومای انسانی می‌تواند مستقیماً در رشد سرطان پوست نقش داشته باشد؛ کشف این سرنخ تازه راه را برای درمان هدفمند بیماران نقص ایمنی هموار می‌کند.
روایت بیماری سخت یک زن 34 ساله با نقص ایمنی ارثی که بارها با بازگشت تومورهای پوستی تهاجمی مواجه و سرانجام با پیوند سلول‌های بنیادی درمان شد، دریچه‌ای تازه به اهمیت درمان‌های شخصی‌سازی‌شده در بیماران دارای نقص ایمنی گشوده است.
بازار ![]()
به‌گزارش ساینس‌آلرت، پژوهشی تازه نشان می‌دهد یکی از گونه‌های رایج ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) به نام بتا‌اچ‌پی‌وی (beta-HPV)، بسیار خطرناک‌تر از آن چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد. در گذشته، گمان می‌رفت این ویروس تنها در موارد نادر و با تشدید آسیب ناشی از پرتو فرابنفش (UV) به بروز سرطان پوست کمک می‌کند، اما اکنون مشخص شده بتا‌اچ‌پی‌وی می‌تواند با در‌اختیار‌گرفتن کنترل سلول‌های بدن، به‌طور مستقیم رشد سرطان را پیش ببرد.
کشف تازه بر پایه‌ی بررسی پرونده‌ی زنی 34 ساله انجام شد که به سرطان پوست سلول سنگفرشی (cSCC) روی پیشانی مبتلا بود. تومورهای او حتی پس از چندین عمل جراحی و ایمنی‌درمانی، دوباره رشد می‌کردند. تحلیل ژنتیکی دقیق نشان داد بتا‌اچ‌پی‌وی در دی‌ان‌ای تومور ادغام شده و پروتئین‌هایی تولید می‌کرد که به بقای سرطان کمک می‌کردند؛ رخدادی که پیش‌تر هرگز در این نوع ویروس گزارش نشده بود.
بتا‌اچ‌پی‌وی به‌طور مستقیم رشد سرطان را پیش می‌برد.
آندریا لیسکو، ایمنی‌شناس در مؤسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی آمریکا، توضیح می‌دهد که این یافته‌ها احتمال وجود بیماران دیگری با انواع تهاجمی سرطان پوست سلول سنگفرشی و نقص ایمنی پنهان را مطرح می‌کند؛ بیمارانی که می‌توانند از درمان‌های هدفمند سیستم ایمنی سود ببرند.
اختلال ایمنی ارثی این زن، توانایی سلول‌های تی را برای نابودی اچ‌پی‌وی مختل کرده بود. هرچند سیستم ایمنی او همچنان قادر به ترمیم آسیب دی‌ان‌ای ناشی از اشعه فرابنفش بود، ضعف سلول‌های تی باعث شد بتا‌اچ‌پی‌وی به سلول‌های پوستی نفوذ و روند شکل‌گیری سرطان را آغاز کند. او همچنین با مشکلات دیگری مانند زگیل‌های پوستی و دهانی ناشی از اچ‌پی‌وی دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
پس از شناسایی علت بیماری، بیمار تحت پیوند سلول‌های بنیادی مغز استخوان قرار گرفت تا سلول‌های تی معیوب با سلول‌های سالم جایگزین شوند. درمان به بهبودی کامل سرطان تهاجمی پوست و رفع سایر مشکلات ناشی از اچ‌پی‌وی منجر شد و در سه سال پیگیری پس از درمان، نشانه‌ای از بازگشت بیماری مشاهده نشد.
به‌گفته‌ی لیسکو، دستیابی به موفقیت در درمان بیمار، بدون همکاری نزدیک ویروس‌شناسان، ایمنی‌شناسان، انکولوژیست‌ها و متخصصان پیوند، همگی در یک مجموعه، امکان‌پذیر نبود.
نتایج پژوهش نقش مهم فرابنفش در ایجاد سرطان پوست را نادیده نمی‌گیرد، اما نشان می‌دهد که در افرادی با نقص ایمنی، حتی ویروس‌هایی نیز که به‌طور معمول بی‌ضرر تلقی می‌شوند، می‌توانند پیامدهای ویرانگری داشته باشند. چنین یافته‌هایی اهمیت درمان‌های شخصی‌سازی‌شده را آشکارتر می‌کند؛ درمان‌هایی که می‌توانند در مقایسه با روش‌های عمومی و یکسان، اثربخشی بالاتری داشته باشند.
همچنین، موفقیت‌های حاصل از واکسیناسیون گسترده علیه آلفا‌اچ‌پی‌وی، عامل اصلی بسیاری از سرطان‌های دهانه رحم و گلو و کاهش چشمگیر مرگ‌ومیر ناشی از آن، امید به دستیابی به پیشرفت‌های مشابه برای کنترل بتا‌اچ‌پی‌وی را تقویت می‌کند.
هرچند درمان قطعی و یکپارچه‌ی سرطان هنوز دست‌یافتنی نشده است، نرخ بقا و بهبود در بسیاری از انواع بیماری، رو‌به‌افزایش است و یافته‌های مطالعه می‌تواند این روند را سرعت بخشد. لیسکو معتقد است کشف تازه، نگاه ما را به چگونگی شکل‌گیری و درمان cSCC در بیماران مبتلا به نقص ایمنی، به‌طور کامل دگرگون خواهد کرد.
پژوهش در نشریه New England Journal of Medicine منتشر شده است.