کرمان رصد - به گزارش ، رشد بافت غضروف با این رویکرد جدید در آزمایشگاه می‌تواند به بیمارانی که غضروفشان آسیب دیده است، کمک کند. توانایی این ریز داربست‌های کروی برای ساخت با تراکم سلولی بالا در سازه‎‌های بزرگ، توجه زیادی را در زمینه ساخت زیستی یه عنوان بلوک‌های ساختمانی به خود جلب کرده است. با این وجود، پس از بلوغ این ساختار، ترکیب همراه با اندازه چنین بلوک‌های ساختمانی تغییر می‌کند و بر توانایی همجوشی آنها برای تشکیل یک ساختار بافتی منسجم با اندازه قابل کنترل تأثیر می‌گذارد. بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان این پدیده طبیعی محدودیتی برای استانداردسازی در محیط بالینی برجای گذاشته است. در این روش ظروف کروی کوچک با یک چاپگر سه بعدی با وضوح بالا ایجاد می‌شوند. سپس این ظروف با سلول‌ها پر و به شکل دلخواه جمع می‌شوند. نکته اینجاست که سلول‌های ظروف مختلف به هم متصل می‌شوند، ظرف کشت نیز خود تجزیه پذیر است و در نهایت ناپدید می‌شود. ساخت زیستی بافت‌ها و اندام‌ها که به آنها ریز بافت نیز گفته می‌شود با استفاده از برخی جنبه‌های زیست‌شناسی تکوینی آنها، به عنوان یک مسیر فناورانه امیدوارکننده پیشنهاد شده است. در واقع، اولین اندام کاربردی چاپ شده زیستی، یعنی غده تیروئید موش، با استفاده از این ساختارکروی ساخته و منجر به پیشرفتی در زمینه چاپ زیستی شد. گزارش‌های بیشتر به امکان استفاده از آنها برای مهندسی بافت غضروفی پرداخته‌اند. زیرا این ساختار‌ها هنگامی که در تماس نزدیک قرار می‌گیرند، می‌توانند ترکیب شوند و یک ساختار منسجم را تشکیل دهند. با این وجود، ساختار‌های بافتی ساخته شده تحت فشرده شدن و در نتیجه کاهش حجم شدید قرار می‌گیرند. این پدیده طبیعی پایداری ساختار‌های بافتی مهندسی شده با استفاده از روش‌های بدون داربست را محدود می‌کند و تطبیق‌پذیری برای ساخت بافت‌های زیستی با معماری‌های سه بعدی کنترل‌شده را کاهش می‌دهد. محققان موسسه علوم و فناوری مواد در وین می‌گویند: در این رویکرد جدید از یک فرآیند چاپ سه بعدی با وضوح بالا برای ایجاد کره‌های ریز متخلخل ساخته شده از پلاستیک زیست سازگار و تجزیه پذیر استفاده می‌شود که با سلول‌ها پر می‌شوند. سپس می‌توان این کره‌ها را در هر هندسه‌ای مرتب کرد و سلول واحد‌های مختلف به‌طور یکپارچه با هم ترکیب می‌شوند تا یک بافت زنده و یکنواخت را تشکیل دهند، قبلاً کشت سلول برای ایجاد بافت غضروفی چالش برانگیز در نظر گرفته می‌شد. مشکل اصلی این است که توده سلول‌های بنیادی در طول زمان شکل خود را تغییر می‌دهند و اغلب کوچک می‌شوند، بنابراین معمولاً کنترل کمی بر شکل بافت حاصل ایجاد می‌شود. برای جلوگیری از این امر، گروه تحقیقاتی از سامانه‌های چاپ سه‌بعدی با وضوح بالا مبتنی بر لیزر استفاده کردند، زیرا یک میلی متر آنها به عنوان یک ساختار پشتیبانی عمل می‌کند که بلوک‌های ساختمانی فشرده را تشکیل می‌دهند که می‌توانند به هر شکلی ترکیب شوند. سلول‌های بنیادی ابتدا در این قفس‌های کوچک وارد می‌شوند که به سرعت حجم را به طور کامل پر می‌کنند. پروفسور الکساندر اوسیانیکوف، رئیس بخش چاپ سه بعدی توضیح می‌دهد: به این ترتیب، ما می‌توانیم به طور قابل اعتمادی عناصر بافتی تولید کنیم که در آن سلول‌ها به طور مساوی توزیع شده اند و تراکم سلولی بسیار بالاست. در اصل، رویکرد جدید به بافت غضروف محدود نمی‌شود، بلکه می‌تواند برای ساخت انواع مختلف بافت‌های بزرگ‌تر مانند بافت استخوانی نیز استفاده شود. با این حال، هنوز چند کار وجود دارد که باید در این مسیر حل شوند - به هر حال، برخلاف بافت غضروفی، رگ‌های خونی نیز باید برای این بافت‌ها در اندازه‌ای بالاتر از اندازه مشخص گنجانده شوند. دانشمندان می‌گوید: هدف اولیه تولید قطعات کوچک و سفارشی بافت غضروفی است که می‌تواند پس از آسیب وارد غضروف موجود شود. در هر صورت، ما اکنون توانسته‌ایم نشان دهیم که روش ما برای تولید بافت غضروفی با استفاده از ریزداربست‌های کروی، هم کار می‌کند و هم مزایای قاطعی نسبت به سایر فناوری‌ها دارد.

به گزارش ، رشد بافت غضروف با این رویکرد جدید در آزمایشگاه می‌تواند به بیمارانی که غضروفشان آسیب دیده است، کمک کند. توانایی این ریز داربست‌های کروی برای ساخت با تراکم سلولی بالا در سازه‎‌های بزرگ، توجه زیادی را در زمینه ساخت زیستی یه عنوان بلوک‌های ساختمانی به خود جلب کرده است. با این وجود، پس از بلوغ این ساختار، ترکیب همراه با اندازه چنین بلوک‌های ساختمانی تغییر می‌کند و بر توانایی همجوشی آنها برای تشکیل یک ساختار بافتی منسجم با اندازه قابل کنترل تأثیر می‌گذارد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
این پدیده طبیعی محدودیتی برای استانداردسازی در محیط بالینی برجای گذاشته است. در این روش ظروف کروی کوچک با یک چاپگر سه بعدی با وضوح بالا ایجاد می‌شوند. سپس این ظروف با سلول‌ها پر و به شکل دلخواه جمع می‌شوند. نکته اینجاست که سلول‌های ظروف مختلف به هم متصل می‌شوند، ظرف کشت نیز خود تجزیه پذیر است و در نهایت ناپدید می‌شود.
ساخت زیستی بافت‌ها و اندام‌ها که به آنها ریز بافت نیز گفته می‌شود با استفاده از برخی جنبه‌های زیست‌شناسی تکوینی آنها، به عنوان یک مسیر فناورانه امیدوارکننده پیشنهاد شده است. در واقع، اولین اندام کاربردی چاپ شده زیستی، یعنی غده تیروئید موش، با استفاده از این ساختارکروی ساخته و منجر به پیشرفتی در زمینه چاپ زیستی شد. گزارش‌های بیشتر به امکان استفاده از آنها برای مهندسی بافت غضروفی پرداخته‌اند. زیرا این ساختار‌ها هنگامی که در تماس نزدیک قرار می‌گیرند، می‌توانند ترکیب شوند و یک ساختار منسجم را تشکیل دهند. با این وجود، ساختار‌های بافتی ساخته شده تحت فشرده شدن و در نتیجه کاهش حجم شدید قرار می‌گیرند. این پدیده طبیعی پایداری ساختار‌های بافتی مهندسی شده با استفاده از روش‌های بدون داربست را محدود می‌کند و تطبیق‌پذیری برای ساخت بافت‌های زیستی با معماری‌های سه بعدی کنترل‌شده را کاهش می‌دهد. 
محققان موسسه علوم و فناوری مواد در وین می‌گویند: در این رویکرد جدید از یک فرآیند چاپ سه بعدی با وضوح بالا برای ایجاد کره‌های ریز متخلخل ساخته شده از پلاستیک زیست سازگار و تجزیه پذیر استفاده می‌شود که با سلول‌ها پر می‌شوند. سپس می‌توان این کره‌ها را در هر هندسه‌ای مرتب کرد و سلول واحد‌های مختلف به‌طور یکپارچه با هم ترکیب می‌شوند تا یک بافت زنده و یکنواخت را تشکیل دهند، قبلاً کشت سلول برای ایجاد بافت غضروفی چالش برانگیز در نظر گرفته می‌شد. مشکل اصلی این است که توده سلول‌های بنیادی در طول زمان شکل خود را تغییر می‌دهند و اغلب کوچک می‌شوند، بنابراین معمولاً کنترل کمی بر شکل بافت حاصل ایجاد می‌شود. برای جلوگیری از این امر، گروه تحقیقاتی از سامانه‌های چاپ سه‌بعدی با وضوح بالا مبتنی بر لیزر استفاده کردند، زیرا یک میلی متر آنها به عنوان یک ساختار پشتیبانی عمل می‌کند که بلوک‌های ساختمانی فشرده را تشکیل می‌دهند که می‌توانند به هر شکلی ترکیب شوند. سلول‌های بنیادی ابتدا در این قفس‌های کوچک وارد می‌شوند که به سرعت حجم را به طور کامل پر می‌کنند. پروفسور الکساندر اوسیانیکوف، رئیس بخش چاپ سه بعدی توضیح می‌دهد: به این ترتیب، ما می‌توانیم به طور قابل اعتمادی عناصر بافتی تولید کنیم که در آن سلول‌ها به طور مساوی توزیع شده اند و تراکم سلولی بسیار بالاست. در اصل، رویکرد جدید به بافت غضروف محدود نمی‌شود، بلکه می‌تواند برای ساخت انواع مختلف بافت‌های بزرگ‌تر مانند بافت استخوانی نیز استفاده شود. با این حال، هنوز چند کار وجود دارد که باید در این مسیر حل شوند - به هر حال، برخلاف بافت غضروفی، رگ‌های خونی نیز باید برای این بافت‌ها در اندازه‌ای بالاتر از اندازه مشخص گنجانده شوند. دانشمندان می‌گوید: هدف اولیه تولید قطعات کوچک و سفارشی بافت غضروفی است که می‌تواند پس از آسیب وارد غضروف موجود شود. در هر صورت، ما اکنون توانسته‌ایم نشان دهیم که روش ما برای تولید بافت غضروفی با استفاده از ریزداربست‌های کروی، هم کار می‌کند و هم مزایای قاطعی نسبت به سایر فناوری‌ها دارد.