بزرگنمايي:

کرمان رصد - جوان 34 ساله‌ای که حدود 9 سال قبل به دلیل ارتباط نامتعارف فامیلی با یک زن جوان، شوهر او را به طرز فجیعی کشته بود، به ارتکاب این جنایت وحشتناک با همدستی همسر مقتول اعتراف کرد
راز جنایت هولناک بعد از 9 سال فاش شد
دادستان عمومی و انقلاب شهرستان طرقبه و شاندیز روز گذشته در تشریح یک پرونده جنایی گفت: دوازدهم مهر سال 1389، رهگذری که از کنار زمین‌های کشاورزی در اطراف جاده نغندر عبور می‌کرد، جسد خون آلودی را دید که در یک مکان کم تردد رها شده بود!
قاضی سیدهادی سبحانی افزود: این مرد رهگذر بلافاصله ماجرا را به پلیس گزارش داد و بدین ترتیب گروهی از نیرو‌های کلانتری طرقبه عازم محل کشف جسد شدند و با حفظ صحنه، مراتب را به قاضی کشیک دادگستری اعلام کردند.
مقام ارشد قضایی طرقبه و شاندیز تصریح کرد: با حضور مقام قضایی در محل، بررسی‌های ویژه آغاز و مشخص شد که جسد مربوط به جوانی حدود 30 ساله است که با وارد آمدن چندین ضربه هولناک چاقو به نقاط مختلف بدنش به قتل رسیده است. از سوی دیگر نیز ادامه تحقیقات با توجه به آثار و شواهد موجود در محل کشف جسد، نشان می‌داد که عامل یا عاملان جنایت، با استفاده از وسیله نقلیه، جسد را به اطراف جاده نغندر انتقال داده و در آن جا رها کرده اند بنابراین جوان 30 ساله در مکان دیگری به قتل رسیده بود که یکی از زوایای مبهم این پرونده جنایی به شمار می‌رفت.
وی گفت: با دستور قضایی، این پرونده به پلیس آگاهی ارجاع شد و این گونه تحقیقات قضایی- پلیسی برای کشف راز این جنایت در دستور کار قرار گرفت.
قاضی سبحانی که رسیدگی به پرونده‌های خاص جنایی را نیز در کارنامه قضایی خود دارد، در ادامه این ماجرا افزود: کارآگاهان در اولین مرحله از فعالیت‌های اطلاعاتی خود سراغ پرونده‌های «فقدانی» رفتند و به بررسی گزارش‌های افراد گم شده پرداختند تا این که مشخص شد: زن جوانی با مراجعه به پلیس آگاهی مشهد از نیرو‌های انتظامی برای یافتن شوهر گم شده اش کمک خواسته است. این در حالی بود که مشخصات شوهر گم شده این زن با مشخصات ظاهری جسد رها شده در حاشیه جاده نغندر مطابقت داشت بنابراین زن جوان به پلیس آگاهی دعوت و هویت جسد فاش شد. این زن در پاسخ به سوال کارآگاهان درباره چگونگی مفقود شدن همسرش گفت: «عصر روز نهم مهر (1389) همسر 30 ساله ام در حالی که سوار بر تاکسی خودش از منزلمان واقع در بولوار عدل خمینی (ره) بیرون رفت دیگر به خانه بازنگشت! من هم به هر جا که به ذهنم می‌رسید سر زدم، ولی اثری از همسرم نیافتم!»
این مقام ارشد قضایی اضافه کرد: با این اظهارات، رصد‌های اطلاعاتی کارآگاهان روی خودروی تاکسی مقتول متمرکز شد تا این که خودروی مذکور چند کوچه بالاتر از محل زندگی مقتول در حالی کشف شد که رها در کنار خیابان قرار داشت و سوئیچ آن نیز درون تاکسی بود!
قاضی سیدهادی سبحانی ادامه داد: در بررسی‌های بیشتر چند مظنون در ارتباط با این پرونده جنایی دستگیر شدند، اما چون مدارک و مستندات محکمه پسندی وجود نداشت، همه آن‌ها آزاد شدند و تحقیقات همچنان ادامه یافت تا این که مدت‌ها بعد، همسر مقتول با اظهاراتی خاص، روند تحقیقات را به سوی قاچاقچیان مواد مخدر کشاند. او به کارآگاهان پلیس آگاهی گفت: همسرم به مواد مخدر اعتیاد داشت و برای یک زن قاچاقچی، مواد مخدر توزیع می‌کرد که احتمال دارد در جریان خرده فروشی مواد افیونی به قتل رسیده باشد!
وی خاطرنشان کرد: به همین دلیل کارآگاهان که این پرونده جنایی را در چند شاخه عملیاتی رصد می‌کردند به طور غیرمحسوس به بررسی این موضوع پرداختند، اما در نهایت بعد از چند ماه فعالیت‌های پلیسی، مشخص شد که چنین ماجرایی یک داستان ساختگی و دروغ است!
قاضی سبحانی با تاکید بر این که بررسی‌های تخصصی در این پرونده به نتایج مبهمی رسیده بود، خاطرنشان کرد: زوایای پنهان این ماجرا تا حدود دو سال گذشته ادامه داشت که در نهایت اوراق رنگ و رو رفته این پرونده جنایی در دادسرای عمومی و انقلاب طرقبه و شاندیز زیر ذره بین قضایی قرار گرفت و با مطالعه خط به خط آن، رسیدگی ویژه تری یافت. در همین اثنا، داستان ساختگی همسر مقتول موضوعی بود که دوباره مطرح شد و همسر مقتول به عنوان مظنون تحت پیگرد قرار گرفت، اما هیچ مدرکی علیه او وجود نداشت تا این که یک سرنخ ویژه در پرونده کلاف پیچیده آن را باز کرد چرا که همسر مقتول نه تنها در این پرونده جنایی بلکه در هیچ مرکز یا اداره‌ای نیز شماره تلفنی از خود به جا نگذاشته بود و در همه مراحل تحقیقات فقط از شماره تلفن ثابت محل کارش استفاده می‌کرد!
دادستان طرقبه و شاندیز افزود: همین سرنخ کافی بود تا دستور بررسی‌های دقیق، اما محرمانه در این باره صادر شود و بدین ترتیب با دستور سرهنگ اکبر حسین پور (فرمانده انتظامی طرقبه و شاندیز) گروه زبده‌ای از کارآگاهان به سرپرستی سرگرد قیطاقی (رئیس پلیس آگاهی طرقبه و شاندیز) وارد عمل شدند و به بررسی‌های تخصصی در این باره پرداختند.
این مقام ارشد قضایی ادامه داد: پس از چند ماه رصد‌های اطلاعاتی محرمانه، بالاخره مشخص شد که او در سال 1389 شماره تلفن مربوط به یکی از اپراتور‌های تلفن همراه را در یکی از مراکز انتظامی مشهد به ثبت رسانده است بنابراین دستورات ویژه‌ای از سوی قاضی ناصری (قاضی شعبه سوم دادسرای عمومی و انقلاب طرقبه و شاندیز) صادر شد و کارآگاهان با ردیابی‌های گسترده به سیم کارت مخفی همسر مقتول دست یافتند.
وی گفت: بررسی محتویات این سیم کارت پنهانی از ارتباط نامتعارف پیامکی با یکی از بستگانش حکایت داشت به همین دلیل کنکاش‌های پلیسی وارد مرحله جدیدی شد و سرنخ‌هایی از اختلاف خانوادگی او و همسر 30 ساله اش نمایان شد. بر این اساس دامنه تحقیقات به موضوعات اجتماعی و اخلاقی کشید که در نهایت هویت جوانی به نام «مهدی – ب» به دست آمد که نشان می‌داد «سوری» (زن مقتول) در شب نهم مهر که همزمان با تولد تنها فرزند مهدی بود پیامک‌هایی را برای یکدیگر ارسال کرده اند.
قاضی سبحانی گفت: با روشن شدن انگیزه ارتکاب جرم با مدارک مستند، بلافاصله دستور دستگیری «مهدی – ب» صادر شد و کارآگاهان پلیس آگاهی با نظارت مستقیم فرمانده انتظامی طرقبه و شاندیز، موفق شدند او را در بولوار مصلای مشهد دستگیر کنند. این مرد که بعد از حدود 9 سال از ماجرای جنایت، از دستگیری خود شوکه شده بود، به دادسرا انتقال یافت و حقیقت ماجرا را فاش کرد. او گفت: همسر «ح- ج» (مقتول) از مدتی قبل به دلیل اختلافاتی که با شوهرش داشت، مرا وسوسه می‌کرد که همسرش را به قتل برسانم من هم که وابستگی عاطفی به او پیدا کرده بودم، تصمیم به قتل گرفتم. شب حادثه همسرم در بیمارستان مشهد زایمان کرد و من به بهانه آوردن لباس‌های نوزاد، به خانه بازگشتم.
سوری (همسر مقتول) با خوراندن قرص‌های خواب آور همسرش را گیج کرده بود که من پیکر او را داخل پرایدم انداختم و به منطقه نغندر بردیم که در آن جا با همکاری همسر مقتول چندین ضربه چاقو بر پیکرش وارد کردم و جسد او را در همان جا انداختیم.
دادستان طرقبه و شاندیز یادآور شد: در پی اعترافات صریح متهم، بلافاصله کارآگاهان با دستور قضایی، همسر مقتول را نیز دستگیر کردند و این پرونده وارد مراحل دادرسی شد.
قاضی سید هادی سبحانی در پایان ضمن قدردانی از همه عوامل انتظامی و قضایی که در کشف این پرونده جنایی نقش داشتند، افزود: بررسی‌های بیشتر درباره زوایای پنهان این جنایت همچنان ادامه دارد
منبع: روزنامه خراسان