بزرگنمايي:

کرمان رصد - ایسنا / دانشمندان می‌گویند وقوع زلزله‌ها، ناشی از حباب‌های مرموز در داخل زمین است.
به نقل از ساینس، محققان به‌طور فزاینده‌ای به این مورد مشکوک هستند که برخورد قدرتمند بین زمین و یک شی به اندازه مریخ به نام تیا حدود 4.5 میلیارد سال پیش ممکن است حباب‌های اسرارآمیز در اعماق زمین مدفون کرده باشد، برخوردی آنقدر شدید که مواد کافی را برای تشکیل ماه پرتاب کرد.
دانشمندان همچنین گمان می‌کنند که این موارد مدفون‌شده ممکن است منجر به توسعه تکتونیک صفحه‌ای نیز شده باشد، فرآیندهای زمین‌شناسی که در شکل‌گیری حیات روی زمین نقش مهمی داشتند و همچنان در حال حاضر نیز باعث ایجاد زمین‌لرزه‌ها و فوران آتشفشان‌ها می‌شوند.
همانطور که در مقاله جدید منتشرشده در نشریه Geophysical Research Letters ذکر شد، محققان، خطی بین حباب‌های مرموز باقی مانده از برخورد و تکتونیک صفحه مدرن ترسیم کردند و در نهایت شرایطی را ایجاد کرد که میلیاردها سال بعد به حیات اجازه شکوفایی داد.
کیان یوان، یکی از محققان این تحقیق و دانشمند زمین‌شناسی موسسه فناوری کالیفرنیا گفت: برخورد بزرگ تنها دلیل ماه نیست، اگر اینطور باشد، شرایط اولیه زمین را نیز تعیین می‌کند.
این گروه، تئوری‌های موجود پیرامون این حباب‌های مدفون در گوشته سیاره را که از مواد متفاوتی نسبت به محیط اطرافشان ساخته شده‌اند و چگونگی پیدایش آن‌ها را بررسی کردند.
محققان بر این باورند که تقریبا 200 میلیون سال پس از برخورد، این حباب‌ها «توده‌های گوشته‌ای قوی» را ایجاد کردند که فرآیندی به نام فرورانش را آغاز کرد و ورقه‌های پوسته زمین در زیر صفحات دیگر فرو رفت.
این مقاله همچنین می‌تواند به توضیح کشف قدیمی‌ترین مواد معدنی روی زمین کمک کند که دانشمندان معتقدند نتیجه فرورانش بیش از 4 میلیارد سال پیش بوده است.
محققان در مقاله خود نوشتند: «این مدل‌ها اولین فرورانش را به برخورد بزرگ تشکیل‌دهنده ماه با مفاهیمی برای درک مجموعه تکتونیکی متنوع سیارات سنگی مرتبط می‌کنند».
اما هر دانشمندی با این نتایج متقاعد نشده است و این سوال مطرح شد که آیا ما می‌توانیم در وهله اول دریابیم که در طول میلیاردها سال چه گذشته است؟‌.
مایکل براون، زمین‌شناس دانشگاه مریلند که در این تحقیق شرکت نداشت، با اشاره به دومین دوره از چهار دوره زمین‌شناسی که 4 تا 2.5 میلیارد سال به طول انجامید، گفت: ما باید به خاطر داشته باشیم که شواهد کافی برای اینکه بتوانیم واقعا بدانیم حالت تکتونیکی در باستان چه بوده است، وجود ندارد. 
او افزود: بنابراین از دیدگاه فلسفی، تقریباً به‌طور قطع ناشناخته است و من فکر می‌کنم مواردی گاهی اوقات نادیده گرفته می‌شوند.