چاپ

کرمان رصد - قاسم رحیمی‌نیا در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در جیرفت، ضمن ابراز رضایت از اقدامات صورت گرفته در مقابله با بیابان‌زایی در جنوب کرمان اظهار کرد: بیش از 390 هزار هکتار از عرصه‌های بیابانی جنوب کرمان را کانون‌های بحرانی فرسایش بادی تشکیل می‌دهند که این کانون‌ها تقریباً در شهرستان‌های تحت پوشش این اداره کل به‌ویژه مناطق بیابانی جازموریان ( قلعه‌گنج، رودبارجنوب و جازموریان )پراکنده است.
وی عرصه‌های بدون پوشش گیاهی، بستر خشک رودها، زمین‌های کشاورزی بایر و رها شده را از اصلی‌ترین منابع برداشت ماسه عنوان و بر اهمیت طرح محوری بادشکن اطراف مزارع به منظور کنترل و کاهش فرسایش بادی از سطح مزارع تاکید کرد.
رحیمی‌نیا اظهار داشت: خوشبختانه در سال‌های اخیر با انجام اقدامات شاخصی نظیر ایجاد 4 هزار و 1٠٠ کیلومتر بادشکن زنده، 9 هزار و 350 هزار هکتار ذخیره نزولات آسمانی و مدیریت هرزآب از طریق احداث هلالی آبگیر و گوراب، 6 هزار و 100 هکتار احیای بیابان با استفاده از روش نهال‌کاری، 2 هزار و 5٠٠ هکتار تثبیت و احیای تپه‌های ماسه‌ای با استفاده از روش مالچ‌پاشی توأم با نهال‌کاری، تولید بیش از 3 میلیون 398 هزار اصله نهال گلدانی و ایجاد 2٠٠ کیلومتر تله رسوب گیر و ساماندهی و مدیریت سیستم‌های چرایی و قرق به میزان 167 هزارو 978 هکتار توانسته‌ایم، بخش مهمی از بحران فرسایش بادی را در سطح منطقه مدیریت کنیم.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری جنوب کرمان تشکیل 16 صندوق توسعه پایدار روستایی و نهادینه‌سازی 107 گروه توسعه روستایی با 1185 عضو و همچنین آموزش مردم و جوامع محلی جهت اخذ مهارت شغلی در پروژه ترسیب کربن به تعداد 295 نفر شغل و طرح مطالعاتی انجام شده در سطح 274 هزارو 182 هکتار را از دیگر اقدامات انجام شده اداره امور بیابان این اداره کل عنوان کرد.
وی در ادامه بر آبیاری و مراقبت از عرصه‌های احیا شده با استفاده از روش نهال‌کاری بیابان اشاره و تصریح کرد: اداره امور بیابان با حمایت از پروژه های اجرا شده به ویژه ایجاد بادشکن زنده اطراف مزارع با مشارکت مردم و اجرای پروژه مدیریت روان آب‌ها بر اقتصادی کردن طرح‌های اجرایی برای جوامع محلی تاکید دارد.
رحیمی‌نیا در پایان ضمن اشاره به شعار امسال نقش و حقوق زنان در مدیریت پایدار سرزمین، بیان داشت: این شعار مبین این نکته است که در جامعه زنان جایگاه ویژه‌ای در مدیریت سرزمین داشته و در فرایند مقابله با بیابان‌زایی در روستاها و مناطق شهری و عشایری می‌توانند نقش بسزا و تعیین کننده‌ای ایفا کنند.