کرمان رصد - جزءخوانی قرآن کریم در حسینیه ثارالله کرمان با حضور دختران و مادران حس و حال عجیبی به خود گرفته است. به گزارش خبرگزاری ایمنا از کرمان، ماه رمضان تازه از راه رسیده است که خبر جزءخوانی قرآن کریم در حسینیه ثارالله کرمان که سال‌های دور به پیشنهاد سردار دل‌ها در خیابان شورا ساخته شد، به گوشم می‌رسد. ساعت چهار تا پنج عصر را برای حضور جمعی قرآن کریم تعیین کرده‌اند تا فرصت لحظات معنوی قرائت قرآن پیش از اذان مغرب و لحظات خوش افطار را برای همگان فراهم کنند. با خوشامدگویی بانویی که مقابل در ایستاده است، وارد می‌شوم، جلوتر که می‌روم خانمی با سن بالا راهنمایی‌ام می‌کند که در محل‌های مشخص شده بنشینم و به او توضیح می‌دهم که برای عکاسی آمده‌ام و گل از گلش می‌شکفد. دوربین را بیرون می‌آورم تا لحظه‌های ناب عاشقی از ساعات باقیمانده به افطار را ثبت کنم؛ دخترکی با جثه کوچک در میان مردان توجهم را جلب می‌کند؛ احتمالاً با پدر یا یکی از اقوام آمده است و زیرلب قرآن می‌خواند. آرامش در حسینیه حکم‌فرماست؛ خادم‌ها هم وقتی می‌خواهند چیزی بگویند، درگوشی حرف می‌زنند. مهربانی ویژگی بارز همه آن‌هاست. به خصوص او که مرا به سمت رحل‌های آماده و قرآن‌های چیدمان شده هدایت کرد. لبخند نقطه اتصال من به دخترکی است که با کاپشن صورتی کنار مادرش نشسته است و قرآن می‌خواند. وقتی متوجه می‌شود که قرار است از او عکس بگیرم، با لبخند قرائت را ادامه می‌دهد. همه سوژه‌های جزءخوانی همین‌جا در بخش خواهران است؛ مادری که دور از جمعیت با دو فرزندش بازی می‌کند و به ذهنم می‌رسد که نتوانسته است حریفشان شود تا آرام بنشینند. یکی دیگر هم نوزادش را در بغل گرفته و همزمان به قرائت قرآن مشغول است و باید هر از چندگاهی به خواسته فرزندش دل بدهد و نتواند خط به خط با قاریانی که نوبتی قرآن می‌خوانند، همراهی کند. دیگری سیب را در یک دستش گرفته و جلوی صورت نوزاد می‌چرخاند و شکلاتی را به فرزند دیگرش داده تا برای دقایقی مشغولشان کند و بتواند به جزءخوانی برسد. دختری با چادر گلدار نگاه مرا به سمت خود می‌کشاند؛ او که مشخص است هنوز نمی‌تواند کلمات را به خوبی ادا کند، مرتباً از مادرش سوال می‌کند که خط چندم است و مادر هم صبورانه پاسخ می‌دهد. مادری هم دورتر نشسته است تا دویدن‌های مکرر فرزندش حواس جمع را پرت نکند؛ نمی‌داند که هر چقدر هم دور باشد از لنز دوربین نمی‌تواند فرار کند و سرانجام شکار می‌شود. جزءخوانی قرآن به آیات پایانی نزدیک می‌شود و من که تمام ساعت را مشغول نگاه کردن به جذبه آدم‌ها بوده‌ام، لحظاتی را در جمع سپری می‌کنم تا سهمی از آرامش انبوه در این فضای روحانی داشته باشم. اینجا در به روی همه باز است، قرآن می‌خوانند... به قلم بهناز شریفی خبرنگار خبرگزاری ایمنا در کرمان کد خبر 736034

جزءخوانی قرآن کریم در حسینیه ثارالله کرمان با حضور دختران و مادران حس و حال عجیبی به خود گرفته است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از کرمان، ماه رمضان تازه از راه رسیده است که خبر جزءخوانی قرآن کریم در حسینیه ثارالله کرمان که سال‌های دور به پیشنهاد سردار دل‌ها در خیابان شورا ساخته شد، به گوشم می‌رسد.
ساعت چهار تا پنج عصر را برای حضور جمعی قرآن کریم تعیین کرده‌اند تا فرصت لحظات معنوی قرائت قرآن پیش از اذان مغرب و لحظات خوش افطار را برای همگان فراهم کنند.
با خوشامدگویی بانویی که مقابل در ایستاده است، وارد می‌شوم، جلوتر که می‌روم خانمی با سن بالا راهنمایی‌ام می‌کند که در محل‌های مشخص شده بنشینم و به او توضیح می‌دهم که برای عکاسی آمده‌ام و گل از گلش می‌شکفد.

دوربین را بیرون می‌آورم تا لحظه‌های ناب عاشقی از ساعات باقیمانده به افطار را ثبت کنم؛ دخترکی با جثه کوچک در میان مردان توجهم را جلب می‌کند؛ احتمالاً با پدر یا یکی از اقوام آمده است و زیرلب قرآن می‌خواند.
آرامش در حسینیه حکم‌فرماست؛ خادم‌ها هم وقتی می‌خواهند چیزی بگویند، درگوشی حرف می‌زنند. مهربانی ویژگی بارز همه آن‌هاست. به خصوص او که مرا به سمت رحل‌های آماده و قرآن‌های چیدمان شده هدایت کرد.

لبخند نقطه اتصال من به دخترکی است که با کاپشن صورتی کنار مادرش نشسته است و قرآن می‌خواند. وقتی متوجه می‌شود که قرار است از او عکس بگیرم، با لبخند قرائت را ادامه می‌دهد.
همه سوژه‌های جزءخوانی همین‌جا در بخش خواهران است؛ مادری که دور از جمعیت با دو فرزندش بازی می‌کند و به ذهنم می‌رسد که نتوانسته است حریفشان شود تا آرام بنشینند.
یکی دیگر هم نوزادش را در بغل گرفته و همزمان به قرائت قرآن مشغول است و باید هر از چندگاهی به خواسته فرزندش دل بدهد و نتواند خط به خط با قاریانی که نوبتی قرآن می‌خوانند، همراهی کند.

دیگری سیب را در یک دستش گرفته و جلوی صورت نوزاد می‌چرخاند و شکلاتی را به فرزند دیگرش داده تا برای دقایقی مشغولشان کند و بتواند به جزءخوانی برسد.
دختری با چادر گلدار نگاه مرا به سمت خود می‌کشاند؛ او که مشخص است هنوز نمی‌تواند کلمات را به خوبی ادا کند، مرتباً از مادرش سوال می‌کند که خط چندم است و مادر هم صبورانه پاسخ می‌دهد.

مادری هم دورتر نشسته است تا دویدن‌های مکرر فرزندش حواس جمع را پرت نکند؛ نمی‌داند که هر چقدر هم دور باشد از لنز دوربین نمی‌تواند فرار کند و سرانجام شکار می‌شود.
جزءخوانی قرآن به آیات پایانی نزدیک می‌شود و من که تمام ساعت را مشغول نگاه کردن به جذبه آدم‌ها بوده‌ام، لحظاتی را در جمع سپری می‌کنم تا سهمی از آرامش انبوه در این فضای روحانی داشته باشم.
اینجا در به روی همه باز است، قرآن می‌خوانند...
به قلم بهناز شریفی خبرنگار خبرگزاری ایمنا در کرمان
کد خبر 736034