کرمان رصد -

به گزارش آریا، شاهرخ غلامرضاپور بازیکن اهل برازجان که در بوشهر جزو فوتبالیست های شاخص به شمار می رفت، در تیم های متعددی مثل ایرانجوان بوشهر، مس کرمان، نفت مسجدسلیمان، فجر سپاسی شیراز، مس رفسنجان، آلومینیوم اراک و خوشه طلایی ساوه بازی کرده بود و در لیگ یک جزو بازیکنان با سابقه به شمار می رفت.
گفتنی است این بازیکن در ایرانجوان بوشهر همبازی مهدی طارمی بود و یکی از استعدادهای این تیم به شمار می رفت. گفته می شود او قبل از خودکشی در پستی اینستاگرامی تصمیم خود را اطلاع رسانی کرده بود.
صبح 29 شهریورماه برای فوتبالی‌ها با یک خبر تلخ شد و آن هم انتشار خبر درگذشت غیرمنتظره شاهرخ غلامرضاپور بازیکن بوشهری فوتبال ایران بود، که ساعاتی پس از شروع روز دوشنبه تصمیم به خودکشی می‌گیرد و این تصمیم را در میانه‌های شب با پریدن از روی دکل ورزشگاه برازجان عملی می‌کند.
شاهرخ که تازه وارد چهارمین دهه زندگی خود شده بود، یکسال قبل به دلیل مصدومیت از ناحیه کمر که در تیم خوشه‌طلایی برایش ایجاد شد، مجبور به جراحی می‌شود و به همین دلیل سال گذشته به اجبار از فوتبال دور مانده بود. پیش از عمل اما مصرف قرص‌هایی که برای تسکین درد کمر مصرف می‌کرده، سبب شده تا تست دوپینگ این بازیکن مثبت شود و او 6 ماه به دلیل محرومیت از فوتبال دور می‌شود و این همان زمانی است که غلامرضاپور با جراحی سعی می‌کند تلخی آن را کاهش دهد.
رامتین سلیمان زاده همبازی سابق مرحوم غلامرضاپور در مورد ماجرای مثبت شدن دوپینگ غلامرضا پور می‌گوید:« این اواخر خیلی از درد کمر رنج می‌برد. متاسفانه به خاطر داروهایی که مصرف می‌کرد، تست دوپینگش مثبت درآمده بود، ولی اصلا بچه‌ای نبود که بخواهد این کار را بکند.»
غلامرضا پور در پست وینگر یا مهاجم هدف بازی می‌کرد و یکی از شاخص‌ترین سال‌های حرفه‌ای او دو سال پیش برایش رقم خورد که در ترکیب تیم فوتبال فجرشهیدسپاسی شیراز ستاره تیمش بود و توانست با به ثمر رساندن 10 گل نقش مهمی در بقای فجری‌ها با غلامحسین پیروانی در لیگ یک داشته باشد و به واسطه همین عملکرد هم راهی پارس جنوبی جم شد، اما انگار دنیا برای او نخواسته بود که در لیگ برتر بازی کند و یک روز پیش از آغاز مسابقات نامش از لیست تیم خط می‌خورد.
سلیمان زاده در مورد ویژگی‌های فنی او می‌گوید:« بازیکن خوب و توانمندی بود و می‌توانست راحت یک در مقابل یک را بردارد. مهاجم بود ولی وینگر هم بازی می‌کرد. 3 سال پیش ستاره فجر بود و نزدیک به 10 گل زد و فجر را در لیگ نگه داشت، اما سالی که به پارس جنوبی جم در لیگ برتر رفت، او را کنار گذاشتند و از این اتفاق خیلی ناراحت شد.»
دیگر همبازی او مهدی چاه‌کوتازاده نیز در مورد اینکه شاهرخ غلامرضا پور به حقش نرسیده، اینطور دیدگاهش را بیان می‌کند:« لیاقتش خیلی بالاتر از این‌ها بود. وقتی در لیگ برتر به پارس جنوبی جم رفت، دو سه تیم دیگر او را می‌خواستند ولی یک روز پیش از مسابقات نامش را خط زدند و دیگر نتوانست در لیگ برتر تیم پیدا کند و دوباره برگشت به لیگ یک. به او خیلی بی‌مهری شد؛ واقعا در فوتبال به حقش نرسید؛ در ایران جوان به حقش نرسید؛ در فجر هم که سرباز بود و در خوشه طلایی‌ و نفت مسجد سلیمان هم که پولش را ندادند.»
همبازیانش او را آدمی درون‌گرا، گوشه‌گیر و مهربان توصیف می‌کنند که تمایلی به حرف زدن نداشته و بیشتر اوقاتش را با خواندن کتاب سر می‌کرده است. وقتی از رامتین سلیمان‌زاده در مورد ویژگی‌های اخلاقی غلامرضاپور پرسیدیم، او اینطور به این سوال پاسخ داد:«آدم خاصی بود و خیلی در خلا بود. خیلی توی خودش بود و واقعا آدم بی‌آزاری بود. تحصیل کرده بود و کتاب های زیادی می‌خواند. همه کسانی که به او نزدیک بودند، می‌دانستند یک روز این اتفاق می‌افتد. قبلا سابقه این کار (خودکشی) را داشت. خیلی ناراحت بود که چرا در فوتبال به حقش نرسیده است. خیلی گلایه داشت. در چند باشگاه دستمزدش را نگرفت. واقعا نیاز بود کنار شاهرخ یک روانشناس باشد تا به این فضا وارد نشود.»
تصمیم به خودکشی اما بالاخره در ساعات ابتدایی دوشنبه 29 شهریور 1400 گرفته می‌شود و شاهرخ غلامرضا پور مخفیانه به ورزشگاه برازجان می‌رود، خودش را از دیوار بالا می‌کشد و به دکل می‌رساند و ماموریتی که بارها با اقدام به موقع نزدیکانش بی‌سرانجام مانده بود را به سرانجام می‌رساند. چاه‌کوتاه‌زاده در مورد جزئیات خودکشی غلامرضا پور می‌گوید:« شاهرخ قبلا این کار را کرده بود که یکبار عزت پورقاز در ایران جوان بوشهر او را نجات می‌‌دهد. در فجر هم که بود قرص می‌خورد و همبازیانش مطلع می‌شوند، اما اینبار از دکل بال رفته و خودش را به پایین پرتاب کرده است. متاسفانه خانواده و دوستان خیلی دنبال او گشتند، ولی در استادیوم هم قفل بوده و کسی فکر نمی‌کرده که او از دیوار بالا برود. متاسفانه صبح زود جسم او را دخترانی که برای ورزش به ورزشگاه رفته بودند، می‌بینند و ...»
شاهرخ که اینبار هر طور شده می‌خواسته تصمیمش را عملی کند، پیش از انجام کاری که سال‌ها در ذهنش برای انجام آن خیال‌پردازی می‌کرده، با خانواده و دوستان نزدیکش تماس می‌گیرد و ضمن حلالیت طلبیدن به صورت تلویحی آنها را در جریان تصمیم آخر زندگی‌اش قرار می‌دهد؛ پس از یک استوری منتشر می‌کند و به زندگی‌اش در ورزشگاه برازجان پایان می‌دهد.