بزرگنمايي:

کرمان رصد - در تاریخ 10 آذرماه 1394 روز سه شنبه با کاروانی از دزفول به همراه تعدادی از زوّار اربعین حسینی از نجف عازم کربلا بودیم، در حالی که بیرق قرمز منقوش به عبارت یا لثارات الحسین را حمل می کردیم.

به گزارش ایسنا، نزدیک عمود 740 که رسیدیم نظرم به گروهی از سالمندان عراقی جلب شد که در کنار مسیر، مشغول گفتگو بودند. در حالی که با تضرع رو به آسمان کرده و با زبان عربی از خدای بزرگ می‌خواستند به برکت اربعین نزاع و خونریزی بین دو طایفه از اهالی چنانی، به خیر و خوشی سپری شود. چقدر از این که زبان عربی بلد بودم و می‌توانستم مطالب آنها را بفهمم، احساس خرسندی می‌کردم.
قدری نزدیک تر شدم تا با آنها همدلی کنم و می‌دانستم که مشکل به برکت خداوند و امام حسین (ع) حل خواهد کرد. علت مشکل را جویا شدم، متوجه شدم که از ناحیه پیرمردان طایفه چنانی، جوانی به قتل رسیده است. خانواده مقتول به پاس سخاوتمندی و حرمت زوار امام حسین (ع) شرط کرده بودند که اگر زائران موکب خانواده قاتل که 55 نفر از اهالی استان فارس بودند نزد ما بیایند و ما از آنها پذیرایی کنیم، خون فرزندمان را می‌بخشیم.
کاروان ما، طرف سوم محسوب می‌شد و می‌خواستیم با میانجیگری در میان دو طایفه که به اصطلاح عربی (عطوه) به معنی صبر و شکیبایی، تامل، شرح صدر، خویشتنداری و گذشت تعریف می‌شود؛ مشکل دو طایفه حل شود. از طرفی بیم آن می‌رفت که نا خواسته درگیری دوباره رخ دهد و مشکل قبلی پیچیده تر شود. اما ته دلمان قرص بود که با اتکا به خدا و حرمت امام حسین و ابوالفضل(ع) این مشکل به سهل و آسانی حل خواهد شد.
بالاخره زمان حساس فرا رسید. لحظاتی ترسیدم که در صورت مواجه شدن دو طایفه چنانی با یکدیگر نزاع و درگیری دوباره شروع شود؛ ولی شکر خدا به هنگام دیدار دو طایفه نزاع پیش نیامد و در حالیکه هر دو طایفه با یکدیگر روبوسی می‌کردند بزرگان هر دو طایفه پیش هم آمدند و بایکدیگر پیمان دوستی بستند. این لحظات برای ما لحظاتی شور انگیز بود. ناگهان متوجه شدم که طرفین دعوا که حالا صلح کرده بودند ما را به مهمانی صرف ناهار فرا می‌خواندند.
به داخل مضیف آنها رفتیم، آنها از ما و زوار دیگر حاضر در مضیف با سفره‌های رنگین پذیرایی کردند جایتان خالی، از کباب، مرغ بریان و ماهی‌های سرخ شده گرفته تا دسر و چاشنی و ماست، سبزی و ترشی و غیره. سفره‌ای که همچون بقیه سفره‌هایی که در طول مسیر برای پذیرایی از زوار پهن بود، رنگین بود.
هیات‌ها از کشورهای مختلف به طور فشرده عازم زیارت امام حسین (ع) بودند و پذیرایی از زوار که از سرتاسر جهان اسلام به راه افتاده بودند در جریان. بعد از صرف ناهار از حضار موکب‌ها نزد عمود 740 خداحافظی کردیم و به سمت کربلا به راه افتادیم.
به قلم محمدعلی فضیلت‌پور
انتهای پیام