کرمان رصد - شهر: می خواهد فوتبالیست بزرگی شود و فوتبال را به عنوان شغل آینده اش دنبال کند. رویای بازی در استقلال را در سر دارد و البته چهره اش نیز بی شباهت به «مهدی قائدی» ستاره این روزهای استقلال نیست، اما از «ارسلان مطهری» به عنوان بازیکن مورد علاقه اش نام می برد و از سبک بازی «دیبالا» و «کوتینیو» خوشش می آید و سودای بازی در «بایرن مونیخ» را دارد.

به گزارش خبرنگار شهر ، علیرضا خادم، آقای گل 16 ساله «*لیگ فوتبال کودکان آینده ساز»، دانش آموز پایه یازدهم و ساکن حوالی چهارراه سرچشمه است. تابستانها در مکانیکی شاگردی می کند و تا حدودی به کار مکانیکی وارد است و اگر امسال هم مدرسه ها غیر حضوری و مجازی شود، به کارش ادامه می دهد. او از طریق «*کانون فرهنگی حمایتی کودکان کار» (خانه کودکان کوشا)، برای مسابقات فوتبال کودکان آینده ساز که ویژه کودکان کار است معرفی شد. پدرش نگهبان بهزیستی است و مادرش خانه دار و خواهری دارد که لیسانس حقوق دارد اما بیکار است.
علیرضا که در مسابقات فوتبال کودکان آینده ساز در چهار بازی 11 گل زد و لقب «آقای گل» را به خود اختصاص داد، می گوید: هر هفته در میدان خراسان در باشگاهی که بیشتر مخصوص اتباع است تمرین می کنم. فرد خیری پیدا شده که پول زمین را می پردازد. برای رفتن به تمرین از خانه تا امامزده یحیی را پیاده می روم و از آنجا با اتوبوس به میدان خراسان می روم.
او که حدود 11 سال است فوتبال بازی می کند، پیشنهاداتی از تیمها برای بازی داشته و در آزمون های اولیه نیز پذیرفته شده اما به دلیل نبود توان مالی نتوانست با آنها همکاری کند. او در این باره می گوید: هر جا تست می دهم پول می خواهند. حدود چهار ماه در تیم نیروی زمینی ارتش بازی کردم اما برای بستن قرارداد مبلغ دو میلیون و 100 هزارتومان پول خواستند که نتوانستم بپردازم. چند تیم دیگر هم برای تست رفتم که آنها نیز درخواست پول داشتند.
این نوجوان 16 ساله درباره حس و حالش بعد از آقای گل شدن می گوید: وقتی به عنوان آقای گل مسابقات کودکان آینده ساز جایزه گرفتم به حدی خوشحال بودم که انگار آقای گل لیگ برتر شده بودم. یک کاپ به من دادند به همراه یک بن 400 هزار تومانی که مال یکی از پاساژهای منیریه بود و تا اول شهریور مهلت داشت که نتوانستیم از آن استفاده کنیم.

هنگام گرفتن جایزه از علی محمد سعادتی، شهردار منطقه 12 در روز اختتامیه
علیرضا درباره درباره شرایط تحصیلی اش ادامه می دهد: درسم را تا دیپلم بیشتر ادامه نمی دهم، چون می دانم پدرم به سختی هزینه تحصیلم را می دهد و بیشتر از این نمی خواهم مزاحمش باشم.
او در پاسخ به اینکه «اگر یک نفر پیدا شود که هزینه تحصیلت را بپردازد، دوست داری به درست ادامه دهی؟» می گوید: بله. چون من درس را هم دوست دارم. البته مکانیکی را هم ادامه می دهم چون رشته ام مکانیک است.
او و خانواده اش که هفت سال است در محله چهارراه سرچشمه ساکن هستند، از شرایط سخت تمرین گلایه می کند: بیشتر وقتها در حیاط همسایه تمرین می کنم، چون زمینی در اطراف خانه مان وجود ندارد.
محل تمرین اش نزدیک خانه اشان است. علیرضا امیدوار است که به زودی پیشنهاد خوبی برای بازی در یک تیم خوب به دستش می رسد. «چون سخت تلاش می کنم به بازیکن موثری تبدیل شوم.»
آقای گل در حیاط همسایه توضیح می دهد: بچه های پایین شهر با استعداد هستند اما امکانات ندارند. اتباع که وضعیتشان از ما هم بدتر است چون معمولا نمی توانند جایی بازی کنند. در این مسابقات هم چون مخصوص بچه های کار بود، اتباع اجازه بازی پیدا کردند.

علیرضا در حال تمرین
« اگر روزی موفق به بازی در استقلال شوی چه می کنی؟» در جواب با خوشحالی و ذوقی که سعی در پنهان کردنش دارد، می گوید: به استقلال بروم سعی می کنم همه چیزهایی که در این سالها حسرتش را داشتیم و نتوانستیم به دست بیاوریم را برای خودم و خانواده ام به دست بیاورم؛ خانه و ماشین بخرم، برای فوتبال بچه های محل و همه بچه های پایین شهر کاری کنم، چون خودم همه این سختی ها را کشیدم و می دانم که بچه های پایین شهر بااستعداند ولی به خاطر نداشتن امکانات و پول نمی توانند آرزوهایشان را دنبال کنند.
با مرتضی خادم، پدر علیرضا چند دقیقه ای درباره وضعیت علیرضا و مشکلاتی که در زندگی دارد همکلام می شویم؛ در ابتدای صحبت هایش می گوید: 27 سال است که به صورت قراردادی در اداره های بهزیستی تهران نگهبانم و هفت سال است که در بهزیستی این محله هم به عنوان نگهبان و هم سرایدار مشغولم. خانه ای که دو اتاق 16 متری دارد و آشپزخانه ندارد و همسرم روی بالکن آشپزی می کند ولی چون با حقوق دو میلیون و 500 هزار تومانی نمی توانم اجاره بدهم، از سر ناچاری سرایداری را قبول کردم.
او ادامه می دهد: این محله زمینی برای تمرین علیرضا ندارد و بعداز ظهرها با او در حیاط همسایه که لطف کرد و اجازه داد، تمرین می کنیم. از بچگی فوتبال در ذات علیرضا بود. وقتی 6 ساله بود در افسریه زندگی می کردیم و از همان موقع فوتبالش خوب بود، وقتی به زمین می آمد می گفتند مارادونای افسریه آمد و حتی با بزرگترها بازی می کرد.
او با اطمینان از آینده درخشان پسرش صحبت می کند و می افزاید: مخالف کارکردن علیرضا هستم و هر چه در توان داشته باشم برای پیشرفتش انجام می دهم. دوست دارم در آینده در تیم های بزرگ ببینمش و برای این کار تشویقش می کنم. البته می خواهم در کنار فوتبال به درسش هم ادامه بدهد.
پدر آقای گل لیگ کودکان آینده ساز که خودش برخلاف فرزندش پرسپولیسی است، در پایان می گوید: امیدوارم در هر تیمی که قسمت باشد بازی کند چون آرزوی هر پدری است که موفقیت فرزندش را ببیند. از مسئولان ورزش می خواهم که از کودکان با استعداد و کودکان کار حمایت کنند، بازی این بچه ها را ببینند و استعدادها را در مناطق محروم کشف کنند.

*نخستین دوره لیگ فوتبال کودکان آینده‌ساز مناطق 22گانه شهر تهران، با همکاری مشترک سازمان ورزش، منطقه 12 شهرداری و پویش صعود، در رده سنی 11 تا 16 سال، یک شنبه 15 تیر 1399 در مجموعه فرهنگی ورزشی نابینایان شهید هرندی انجام گرفت و تیم شهرداری منطقه 20 قهرمان این دوره از مسابقات شد!
*کانون فرهنگی حمایتی کودکان کار (خانه کودکان کوشا)، سازمانی است مستقل، غیر دولتی، غیر سیاسی و غیر انتفاعی که در جهت حذف کار کودک، رشد، بقا و تامین منافع عالی آنها از سال 1380 تاسیس شده است. محله امامزاده یحیی که به دلیل نزدیکی به بازار و مراکز تولیدی از محله های بسیار آسیب پذیر تهران در زمینه کودک کار به شمار می رود، محور اصلی فعالیت های خانه کودک کوشاست.
برای مشاهده گزارش تصویری اختتامیه لیگ فوتبال کودکان آینده ساز اینجا را کلیک کنید.
خبرنگار : علی سی پی
عکس: شایان محرابی