کرمان رصد - کرمان - حبیبه بدایت (برومند) بانوی 59 ساله کرمانی و خالق بیش از پنج هزار کار هنری در زمینه های مختلف از جمله نقاشی ، مجسمه‌سازی، کار روی مس، چرم و چوب ، معتقد است: این روزها با ماندن در خانه، کرونا به روزمره‌گی‌هایش معنای بیشتری داده است.

حبیبه بدایت بانوی رنگ و هنر در طول دوران پر فراز و نشیب زندگی اش مانند ققنوسی سر از آتش مشکلات برآورد و با عشق نقش زندگی به بوم نقاشی کشید و ملقب به ملکه رنگ ها شد.
او که فیلم مستند زندگی و آثارش به نام فراتر از رنگ دو بار، در جشنواره جهانی میل واکی و استونی بروک نیویورک در سال‌های 2013 و 2015 موفق به اخذ جایزه و نیز در سال 2014 در جشنواره سینما حقیقت تهران، منتخب دریافت جایزه شده است همچنان می‌خواهد در کرمان بماند و به تلاش خود در خلق آثار هنری ادامه دهد.
این هنرمند خودآموخته کرمانی که شیوع ویروس کرونا راه اندازی موزه اش را به تعویق انداخته، روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا از روزهای ماندن در خانه و از تاثیرات کرونا در زندگی اش می گوید :
ایرنا : از روزمره هایتان در روزهای کرونائی بگویید؟
روزهای کرونائی برای همه سخت است و محدود در قرنطینه ای که می تواند در عین به چالش کشیدن زندگی ما برایمان تجربیاتی تازه به همراه داشته باشد.
دگرگونی که دراین روند ایجاد می شود در هر فردی با دیدگاه خاص خود می تواند مثبت و یا منفی باشد که من فکر می کنم ان افکار خودخواهانه با آن همه قدرت طلبی ها و ثروت اندوزی ها تا آن اندازه که حتی بشریت را در معرض تهدید قرار داده تحقیر شد.
این هراس بشریت در آینده نیز محتملاً تکرار خواهد شد مگر اینکه ما درسهایی را که باید، از این ویروس کوچک بگیریم تا قادر به عبور از آینده ای اسفناک شویم.
ایرنا ، چه درس هایی؟
اولین درس احترام متقابل همه ملت ها به هم، درک و دوستی انسان ها با یکدیگر، احترام به طبیعت به معنای واقعی کلمه می باشد و باید به این فکر کنیم که خودخواهیمان تا کجا پیش خواهد رفت؟ مرزهای توقف کجاست؟ مصرف بی رویه و تخریب تا سر حد جنون؟ بی توجه به معیارهای زیبائی شناسی؟ بی توجه به نسل های آینده؟ و بی توجه به طبیعت و تمامی جنبنده هایش؟
باید بیندیشیم که به خاطر زیاده طلبی هایمان دیگر طبیعتی بکر نخواهیم داشت که روحمان را به پرواز درآورد که دیگرصدای زمزمه بادی بازیگوش میان علفزار شور کودکی را در ما بیدار نخواهد کرد و دیگرچشمانمان پرواز با شکوه عقابی مغرور و بلند پرواز را در بالای کوها نخواهد دید و دیگر بوی کاج های کهن سالِ ریشه از خاک بیرون زده تا اعماق وجودمان رخنه نخواهد کرد.
شاید فقط در تصورمان آبشارعظیمی را ببینیم که در کنار رودخانه طغیانگرش خرسی با ابهت ایستاده چنگ در آب میزند تا قطرات آب از میان انگشتانش به سمت آسمان پرتاب شوند وچون دانه های الماس زیر نور خورشید بدرخشند و در میان آن قطرات ماهی قزل آلایی را ببینیم که درهوا پیچ وتاب می خورد تا به رودخانه برگردد شاید این کورنا تجربه ای باشد که به خود آئیم چشم باز کنیم وزیبائی ها را ببینیم و تازمان باقیست در جهت یک دیدگاه انسانی و زیبا شناختی گام بر داریم این افکاری بود که در این روزها کرونائی درگیرم می کرد.

ا یرنا : آیا قرنطینه کردن خود و خانواده و وجود این ویروس در بیرون از خانه روی حال و هوای کارتان تاثیر گذاشته یا خیر؟
بدون تردید تجربه این هراس بشری آبشخوری برای کارهای آینده من خواهد بود، شرایط زندگی همه تغییر کرده است آن هم نه در یک مرز بلکه در کل جهان و قاعدتا ًاثری هم که بر جای می گذارد عمیق است و در حال حاضر من به دنبال دریافت تاثیرات این دگرگونی اجباری در انسان های مختلف هستم.

آیا در این مدت کار هنری ای در ارتباط مساله کرونا انجام داده اید؟
خیر، اما در آینده حتما کارهای زیادی تحت تاثیر این دوران خواهم کشید که البته کار مشکلی است چون رئال کار نمی کنم و من فقط با متاثر شدن از روح و روان انسان هامی توانم اثری عمیق بوجود آورم .
ایرنا : آیا فعالیت جدیدی در این دوران داشته اید؟
واقعیت امر این است که مدتهاست منزلمان در حال بازسازی و تبدیل شدن به موزه است، کارگاهی برای کشیدن نقاشی نداشتم و فعلا روی صنایع دستی با مواد و مصالح دور ریختنی کار می کنم که نزدیک به دوسال میشود با این هدف ارزشمند کمتر زباله تولید می کنیم و از هرچیزی که قابل استفاده است بهره می گیریم.

ایرنا : به عنوان یک هنرمند مشکلات و چالش های شما چیست ؟و آیا پیشنهاد و راهکاری را برای آن دارید؟
مشکلات چه مادی چه روحی زیادتر از آن هستند که با گفتمانی حل شوند بلکه عزمی راسخ می خواهد و کارهای زیربنایی اما پیشنهاد من بسیار ساده است از جمله ای که در 23 سالگیم زندگی مرا هدف دار کرد ( زندگی ام را چه کرده ام؟) سوالی که مدام از خودم می پرسم تا به روندی درست در زندگی بیافتم اگر هر انسانی چه سیاستمدار چه پرفسور دهر و چه کارگری ساده و زحمتکش و چه کشاورزی پرتلاش از خودش این سوال را بپرسد و صادقانه به آن پاسخ دهد به گذشته ای بر می خورد که باید از ان عبور کرد باید به دنبال الگوهای مثبتی که در درون ما نهادینه شده اند برویم باید با مهمیزی درونمان را شخم بزنیم اگر چه دردناک است اما ضرورت دارد و به قول حافظ فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم.
ایرنا : توصیه شما به عنوان یک هنرمند در این برهه ی زمانی به مردم چیست؟
اگر توصیه رعایت کردن اصول بهداشتی منظورتان است که در رسانه های ملی به شیوه های مختلف توصیه شده و عمل کردن به این توصیه ها برای همگان ضروری است.
جواب به این سئوال زمانی سخت می شود که به پسا کرونا برسیم، اقتصادی لطمه دیده و انسان هایی که در این راستا آسیب های مادی و روحی و روانی شدیدی را تجربه کرده اند باید با دیدگاهی انسانی هم دیگر را بتوانیم درک کنیم و دوست بداریم و هر انسانی با هر دیدگاه فکری و آگاهی و خردش در این راستا گام بردارد.
ایرنا : برنامه های شما برای آینده چیست؟
در این دوران که همه جوامع از ویروس کرونا در بسیاری از عرصه ها آسیب های جدی دیده اند انعکاس این درد و رنج مشترک انسان ها در درون هنرمند انگیزه ای می شود تا با تکیه به نیروهای درونش با رنگ با نت با کلمات و با حجم بیانشان کند و هنر با عبور از این غرقاب دردها و رنج ها غنا پیدا کرده و به بالندگی می رسد.
من نیز تلاش می کنم با به تعادل کشاندن نیروهای درونم آثاری فراتر از انچه ارائه داده ام به وجود آورم تا دین خود را به مردم ادا کرده باشم.
پروندهٔ خبری
هنردرمانی؛ راهی برای ارتقای سلامت روان در دوران کرونا