بزرگنمايي:

کرمان رصد- آنان افزودند: هیچکس بدش از سلامتی و ماندن در کنار خانواده و زن و بچه اش نمی آید ولی برای تامین لقمه نانی آن هم در شرایط اقتصادی موجود ناچاریم که این دوری از  خانه و خانواده را تحمل کنیم .

بلای کرونا از کار بیکارم کرد
یک جوان دستفروش که خود را دانشجو نامید ، گفت : مدتی بود که برای تامین هزینه تحصیل در دانشگاه با یک بیرون بر با ماهی 900هزار تومان کار می کردم که بلای کرونا موجب شد کار و این درآمد حداقلی را از دست دهم .
وی افزود: حالا یکهفته ای است که از سر ناچاری بساط دستفروشی پهن کرده ام هر چند که عایدی چندانی ندارم ولی بهتر از در خانه ماندن و به اصطلاح امروزی ها قرنطینه خانگی است .
این جوان با بیان اینکه قرنطینه شدن برای افرادی که یا حداقل درآمدی ثابت و ماهانه داشته و یا از بضاعت مالی مناسبی برخوردار باشند خوبه ولی برای امثال من که بقولا هشتش گروی نهشه و اگر یکروز بیکار بمانیم در تامین نیازهای خود در می مانیم اصلا هیچ توجیهی ندارد. 

ماندن در خانه و اقساط ماهانه خودرو
یک راننده بین شهری که در نزدیکی ایستگاه اتوبوس میدان آزادی کرمان با کلید خودرویش ور می رفت نظرش پیرامون قرنطینه خانگی با حالت پوزخندی گفت : سوای رفع نیازهای روزانه خود و عیالم اگر من کار نکنم و در خانه بمانم اقساط ماهانه خودرویم را باید چگونه پرداخت کنم .
وی ادامه داد: تنها راه درآمدم برای خرجی 6سر عائله و یک پدر مریضم همین کار کردن روزانه با این خودرواست که به برکت ویروس لعنتی کرونا این روزها مسافرت های بین شهری کم شده و در این تامین درآمد حداقلی روزانه مانده ام .

ویروس کرونا و کسادی بازار کار 
مرتضی سلطانی نژاد راننده درون شهری تحت پوشش تاکسیرانی کرمان با بیان اینکه ویروس کرونا موجب کسادی کارش شده و امکان قرنطنیه خانگی را هم ندارد گفت : هم اکنون ماهانه 250هزار تومان بابت بیمه تامین اجتماعی می دهم و در منزل استجاری با ماهی 800هزار تومان زندگی می کنم.
وی اضافه کرد : درعین حال برای تامین نیازمندی های روزانه خود و خانواده ناچارم که خطر ابتلا به بیماری را بر نشستن در خانه ترجیح دهم .
سلطانی نژاد پیشنهاد داد: اگر دولت و حکومت تامین نیازهای روزانه ام را در قالب بسته های معیشتی و حمایتی تقبل کند قطعا در خانه در کنار خانواده تا چند هفتته ای تار رفع این معضل در خانه خواهم ماند.

هزینه تصاعدی زندگی و در خانه ماندن 
محمد رضا راننده یکی از تاکسی های بین شهری هم گفت: اینجا از همه قشر و طبقه ای مراجعه می کنند و خطرویروس کرونا ما را بیشتر تهدید می کند، ولی با هزینه های تصاعدی امروز ناچارم کارم را تعطیل نکنم.
از او پرسیدم چه امکانات بهداشتی برای مسافران در خودرو خود داری؟ باپوزخندی گفت: آقای محترم! با کرایه ای که من می گیرم اگر بخواهم ژل 50 هزار تومانی و الکل 100 هزار تومانی برای مسافر بخرم که باید ماشین را بخوابانم و بشینم داخل منزل.!
از ضدعفونی تاکسی ها از این شهروند سوال کردم، جواب داد: چند روز پیش ضدعفونی کردند، اما هر روز که نمی شود این کار را تکرار کرد و مجبوریم فعلا با همین وضع کار کنیم.
این شهروند که عجله برای حرکت داشت افزود: کرونا دیر یا زود می رود و همه چیز عادی می شود، اگر بخواهیم سخت بگیریم همین چند مسافر هم سوار ماشین نمی شوند.
وقتی با ماشین پر از مسافر به سمت مقصد حرکت کرد، فاصله کم سرنشینان، نداشتن ماسک و بالا بودن شیشه های خودرو به دلیل سرما، جز تاسف چیزی برایم باقی نگذاشت و در این زمان با خودم گفتم اگر شرایطی فراهم شود که این افراد ناچار به کار روزانه نباشند قطعا با در خانه نشستن هر راننده ای سلامت افراد زیادی تضمین خواهد شد. 

غم نان شب داریم

دیگر راننده این مسیر بدور از هر گونه مقدمه چینی جلو آمد و گفت : ما قدر سلامتی خود و زن و فرزندانمان را می دانیم و بدمان از قرنطینه شدن نمی آید ولی وقتی ما غم نان شب داریم چگونه تاب درخانه ماندن را داشته باشیم .
یک راننده درون شهری در میدان مشتاقیه کرمان گفت : این روزها که مسافر کم شده درآمد ما هم به مقدار زیادی کاهش یافته ولی برای رفع نیازمندهای روزانه خود و خانواده برای همین حداقل درآمد ناچاریم که در سطح شهر بچرخیم و قرنطینه برای ما نیست بلکه برای پول دارها ست . 

اجرای طرح ترافیکی زوج و فرد
این راننده هم گفت : البته شنیدیم قراره همین روزها طرح ترافیکی زوج و فرد در کرمان اجرایی بشه که این موضوع ما را از همین میزان نان خوردن بی بهره خواهد کرد و ناچاریم که برای روزهای بیکاری دوباره فکری کنیم . 
حمید بهرامی  موزع سیار نشریات که هر روز در محل تقاطع  بلوار جمهوری چهار راه امام جمعه بساط پهن می کند به خبرنگار ایرنا گفت :  ماهانه عایدی اش از فروش مجله و روزنامه بطور میانگین 260هزار تومان است و هیج درامد دیگری هم ندارد .
وی که نان آور چهار سرعائله است افزود: تلاش کرده ام که عیال و بچه هام از خانه بیرون نیایند ولی برای خودم ماندن در خانه امکانپذیر نیست چرا که هر روز باید بروم فرودگاه و نشریات روز را بگیرم و در این چهاراه بفروش برسانم .

اگر مخارج زندگی ام تامین شود در خانه می مانم
حمید که به گفته خودش 25سال است از این راه ارتزاق می کند و بیمه هم نیست گفت : شنیدم که بسته حمایتی می دهند و روز پنجشنبه پیگیری کردم و گفتند که شامل حال شما نمی شود و دست خالی به خانه برگشتم .
این موزع سیار نشریه که از ناحیه یک پا مشکل دارد  و از دستکش های دو رنگ و ماسک کارکرده اش معلوم بود به لحاظ تامین وسایل حفاظ  فردی هم در تنگناست ، گفت : اگر به اندازه همین درآمد ماهانه ام از محل 10درصد فروش نشریه را ستاد پیشگیری استان  تقبل کند نه دو هفته بلکه چند ماه هم در خانه خواهم ماند.

ماندن در خانه با رعایت الزاماتش شدنی است 
یک جامعه شناس از منظر جامعه شناسی مردم مداربه ویروس کرونا و رمز زدایی از دانش ،در دو عرصه بهداشتی و اجتماعی تمرکز می کند و  از این منظر به طرح سه سئوال  از جمله : چرا ماندن در خانه بهترین انتخاب هریک از شهروندان است؟ فروشندگان نیروی کاری که فاقد شغل ثابت و پس انداز هستند، با ماندن روزها و روزها درخانه، چگونه هزینه های  غذا ، کرایه خانه و برق و آب خانواده خود را بپردازند؟  چگونه می توان رفع  نیازهای ضروری  برای این گروه از زنان و مردان (مهاجر و مقیم) و فرزندان شان را از چرخه بازار خارج کنیم؟ می پردازد.
دکتر سیامک زند رضوی استاد بازنشسته جامعه شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان افزود: با تجربه ای که از  بحران پس از زلزله سال 1382در بم  دارم ،  این کارشدنی است .
وی با بیان اینکه حداقل تا سه ماه درآن شهر(بم ) کسی برای غذا ، آب ، برق وسرپناه  پولی نپرداخت اظهار داشت :امروز باید در ستادهای بحران کرونا تامین این نیازهای مطرح شده در پرسش های طرح شده بالا و بیان میدانی کسبه آزاد  دراولویت اول باشد تا همه درخانه بمانند ، قبل از آنکه ، با افزایش تعداد مبتلایان به ویروس نظام بهداشت و سلامت تحت فشار  ویران شود.
زند رضوی در خصوص نحوه اجرای این طرح و ایده خود می گوید : کمک هزینه شرایط بحران باید پرداخت شود و آن نیز به کارت خانواده ها واریز شود و این اقدام عملی در تجربه بم توزیع بسته های غذای درسه ماه انجام می شد و آب آشامیدنی و غذا و نان برق و آب لوله کشی  از چرخه بازار و قیمت خارج شده بود.
برآیند گفته های کسبه آزاد که از بنیه مالی و اقتصادی ضعیفی برخوردارند و آنگونه که اگر یک روز کار نکنند در خرج و مخارج روزبعد خود می مانند از یکسو و برمبنای جامعه شناسی مردمدار باید این مهم (ناپایداری درامدی )از نگاه برنامه ریزان دور نماند و آگاه باشند که در کنار عوامل متعددی که در مورد عدم تن دادن مردم به قرنطینه خانگی وجود دارد یکی هم غم نان است.
بنابراین در این خصوص باید گفت که تصمیم گیران چرا فکر می‌کنند مردم آنقدر پول و پس‌انداز دارند که می‌توانند گوشه خانه بنشینند و از جیب بخورند؟
قبول داریم که حفظ جان در این شرایط مهمترین کاری است که باید انجام بدهیم ولی واقعیت قضیه این هست که  جمع کثیری از مردم این کشور برابر آمار رسمی  زیر خط فقر و مستحق دریافت کمک هزینه و سبد معیشتی هستند.

توصیه درمانی ها براساس شناخت واقعی از جامعه نتیجه بخش است
همانطوری که مصاحبه شوندگان گفتند این افراد اگر یک روز سر کار نروند ممکن است لنگ نان شب بمانند و این توصیه درمانی های ما تصمیم سازان که بخوبی مفهوم نان شب را می‌دانیم باید براساس شناخت واقعی ما از جامعه انجام گیرد تا به نتیجه مطلوب برسیم . 
 کلام آحر اینکه اشتباه نکنیم این تشویق مردم به حضور در خیابان نیست و همانطور که ویروس کرونا جایی تعهد نداده که به کارمند دولت و شرکت خصوصی رحم کند، آنها به ناچار و بر اساس دستور سرکار می‌روند و هر روز تن و بدن خودشان و خانواده‌شان می‌لرزد، اما کارگر روزمزد و دستفروش و مغازه‌دار خُرده‌پا چطور؟ نرود سرکار چه کسی نانش را می‌دهد و یا چکش را پاس می‌کند؟